Podpisana w 1905r. umowa z firmą Siemens-Schuckert przewidywała nie tylko elektryfikację sieci tramwajowej ale także dostawę 180 nowych wagonów silnikowych
(późniejszy typ A) i 10 doczepnych (późniejszy typ P4). Dodatkowo w ramach zamówienia producent nowych tramwajów miał przebudować na doczepne 10 dawnych wagonów tramwajów konnych.
Przebudowa polegała na wzmocnieniu sprzęgów, założeniu układu hamulcowego i oświetlenia, natomiast (w przeciwieństwie do nowych wagonów doczepnych)
nie montowano ogrzewania.
Przebudowano 5 dawnych doczep letnich (wyprodukowanych w Gyor) - otrzymały one numery taborowe 1003-1007 (a później - oznaczenie P2)
oraz 5 dawnych doczep zimowych (wyprodukowanych przez Falkenried w Hamburgu w 1903r.) - otrzymały one numery taborowe 1001, 1002 oraz 1008-1010 (później zostały oznaczone jako P3).
Po kilku latach wagony 1001, 1002 i 1010 zostały poddane kolejnej przebudowie i następnie przenumerowane na 1022-1024.
Najprawdopodobniej w 1919r. zabudowano ściany boczne wagonów letnich (typu P2).
W 1919r. zakupiono w fabryce Lilpop, Rau & Loewenstein wagon doczepny wzorowany na typie P3 - otrzymał on numer taborowy 1010".
Od 1931-32 rozpoczęto wycofywanie doczep przebudowanych z wagonów konnych - wtedy wycofano wszystkie 5 wagonów typu P2 (oraz jeden wagon typu P1
i jeden wagon typu P5).
Wszystkie wagony typu P3 uległy zniszczeniu podczas II wojny światowej.